Chassisnummer 9308700291, motornummer 6780301, transmissienummer 7800268
De Can-Am-raceserie, bekend om zijn minimale beperkingen op het gebied van motorvermogen en aerodynamica, was voor Porsche een ideaal testterrein om te experimenteren met turbotechnologie. In samenwerking met Penske Racing domineerde Porsche de Can-Am-kampioenschappen van 1972 en 1973 met turboversies van de 917, bestuurd door George Follmer en Mark Donohue. Voortbouwend op dit succes in de motorsport bracht Porsche turbotechnologie naar de weg met de introductie van de Type 930 op de Autosalon van Parijs in 1974. De eerste 911 Turbo had een 3,0-liter zescilinder boxermotor met een enkele turbocompressor, verbrede spatborden, een verbeterde ophanging en de iconische 'walvisstaart'-achterspoiler. Met een acceleratie van 0 tot 100 km/u in minder dan zes seconden en een topsnelheid van 250 km/u kon hij zich meten met tijdgenoten als de Lamborghini Countach en Ferrari 512 BB, terwijl hij tegelijkertijd superieur was op het gebied van praktische bruikbaarheid en dagelijks gebruiksgemak.
De vroege 3,0-liter modellen bleven tot 1977 in productie, maar in 1978 kwamen er belangrijke updates. De belangrijkste daarvan was een toename van de cilinderinhoud tot 3,3 liter en de introductie van een lucht-lucht intercooler, waardoor het vermogen in auto's voor de Britse markt werd verhoogd tot 300 pk bij 5.550 tpm en 282 lb-ft koppel bij 4.000 tpm. Porsche monteerde ook een herziene achterspoiler om plaats te bieden aan de intercooler, naast verbeteringen aan de rem- en ophangingssystemen. Het resultaat was nog scherpere prestaties, met een acceleratie van 0 tot 100 km/u in slechts 5,4 seconden en een topsnelheid van 260 km/u. De 3,3-liter was inderdaad de opkomende supercar waar veel vraag naar was, met wachtlijsten voor iedereen behalve de beste vaste Porsche-klanten, onder wie Alastair Robertson. In de jaren 70 kocht Robertson vier iconische Porsche-modellen, waarvan drie nieuw. In 1973 kocht hij een Carrera 2.7 RS met de bedoeling ermee te gaan rallyrijden, maar hij kon zich er niet toe zetten. Een jaar later werd de RS verkocht en kort daarna vervangen door een 911 Carrera 3.0. Toen Robertson hoorde over de nieuwe 3,3-liter Type 930 met intercooler, bezocht hij JCT 600 en plaatste hij een bestelling voor deze 911 Turbo met chassisnummer 9308700291. De andere Porsche? Een 356 Carrera met vier nokkenassen, waarmee op het circuit werd geracet.
De verkoopfactuur van JCT 600 en het PCGB-certificaat van echtheid (CoA) onthullen de details van de bestelling. Robertson koos voor Grand Prix White, een kleur die voor het eerst werd geïntroduceerd op de Carrera 2.7 RS, met een elektrisch bedienbare passagiersspiegel, airconditioning en Recaro-sportstoelen. Misschien was zijn beste keuze die dag wel het kiezen van het trendy rode MacLachlan-tartaninterieur. De rijke wollen stof, geweven in rood, blauw, zwart en een vleugje groen, bedekte de inzetstukken van de sportstoelen, de achterstoelen, de deurpanelen en de achterste zijpanelen en vormde een ongelooflijk contrast met de monochrome buitenkant. Op zowel de factuur als het certificaat van echtheid staat het serienummer van de motor (6780301) vermeld, terwijl op het certificaat van echtheid ook het serienummer van de transmissie (7800268) staat vermeld. Opmerkelijk is dat dit zorgvuldig bewaarde exemplaar nog steeds beide originele onderdelen heeft.
Uit een verklaring van Robertson blijkt dat hij de auto in februari 1978 in ontvangst nam. Onder zijn zorgvuldige beheer van 37 jaar werd er niet met de auto gereden als er regen werd voorspeld, en "als ik onderweg was en nieuwe wegwerkzaamheden tegenkwam, keerde ik om en zocht ik een andere route". Een zeer toegewijde eigenaar! Hij hield de auto tot 2015 en verklaarde toen dat "de lak, panelen en onderkant 100% origineel zijn" Dat jaar werd de 911 Turbo via Tom Hartley verkocht met slechts 14.701 mijl op de teller (amper 397 mijl per jaar) aan Rob Marsden uit Surrey. Bij Hartley zijn twee afzonderlijke servicefacturen gevonden voor een motorrevisie tot aan de kopbouten bij BS Motorsport, die in totaal iets minder dan £ 14.000 kostte. Tijdens de periode dat Marsden eigenaar was, liet het lid van de Porsche Club Great Britain Precision Porsche Ltd. uit East Sussex de auto onderhouden met een motorbeurt, reparaties aan de schakelbussen, nieuwe kabels voor het schuifdak, nieuwe achterschokdempers en ten slotte een roestvrijstalen uitlaatsysteem in "OEM-look".
Later gaf Robertson de goed onderhouden Turbo met lage kilometerstand door aan de consignateur, de derde eigenaar in de afgelopen 47 jaar. Na de aankoop van de kostbare Porsche werd deze in mei 2025 met 19.941 mijl op de teller naar Porsche-specialist Charles Ivey gestuurd voor een nieuwe dynamo, accu en vier nieuwe en correcte Pirelli Cinturato P7-banden op de 16-inch gesmede Fuchs-velgen.
Vandaag de dag is deze rechtsgestuurde 3,3-liter 911 Turbo misschien wel de beste die op de markt te vinden is en aan alle eisen voldoet. Het is een exemplaar met matching numbers dat lange tijd in bezit is geweest van een veeleisende eigenaar en weinig kilometers heeft gereden dankzij zorgvuldig gebruik. Hij heeft zijn originele Grand Prix White-lak en een interieurkleurencombinatie met Recaro-sportstoelen die tot de meest begeerlijke combinaties behoort die men zich kan voorstellen. De korte opeenvolging van drie eigenaren is goed gedocumenteerd, evenals de onderhoudsbeurten bij Porsche-specialisten, waarvan de meest recente in mei 2025 plaatsvond. Vroege 3,3-liter 911 Turbo's zijn zeldzaam in een dergelijke staat en met indrukwekkende specificaties, waardoor dit exemplaar een uitgelezen kans is voor verzamelaars die op zoek zijn naar authenticiteit, herkomst en prestaties in één uitzonderlijk pakket.
Verder lezen
1987 
1988 
